நீரஜ் கெய்வான் இயக்கத்தில் ஆஸ்கர் பரிந்துரைக்கு அனுப்பப்பட்ட ‘ஹோம்பாண்ட்’ திரைப்படத்தில், தலித் ஆண்களுக்கும், இஸ்லாமிய இளைஞர்களுக்கும் நிகழும் ஒடுக்குமுறைகளை இரு நண்பர்களின் கதையின் மூலம் ஆழமாகப் பதிவு செய்திருப்பதை விளக்கும் விரிவான கட்டுரை.
சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகளைச் சுட்டும் இரு நண்பர்களின் கதை
சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகளையும், அதிகாரத்தின் அலட்சியத்தையும் ஆழமாகப் பேசும் திரைப்படமாக உருவாகியிருக்கிறது ‘ஹோம்பாண்ட்’ (Homebound). கொரோனா பெருந்தொற்றுக்குச் சில மாதங்கள் முன்பு வட இந்தியாவில் கதை துவங்குகிறது. நெருங்கிய நண்பர்களான மொஹம்மத் ஷையோப் அலி (இஷான் கட்டார்) மற்றும் சந்தன் குமார் (விஷால் ஜத்வா) இருவரும் போலீஸ் கான்ஸ்டபிள் தேர்வு முடிவுகளுக்காகக் காத்திருக்கிறார்கள். ஒருவருக்குத் தந்தையின் அறுவை சிகிச்சைக்கான பணத் தேவை, மற்றவருக்கு வீடு கட்டும் கட்டாயம் மற்றும் காதலியைக் கல்லூரிக்கு அனுப்பும் பொறுப்பு. இந்த இலக்குகளுக்காகச் சூரத்தில் உள்ள ஒரு துணி ஆலையில் பணியாற்றத் துவங்குகிறது இந்தக் கூட்டணி. அவர்களின் தேவைகள் ஓரளவுக்கு நிறைவேறத் துவங்கிய நிலையில், திடீரெனக் கட்டவிழ்க்கப்பட்ட கொரோனா லாக்டவுன் அவர்களின் வாழ்க்கையைப் புரட்டிப்போடுகிறது.
ஆஸ்கர் எதிர்பார்ப்புக்குக் காரணம் என்ன?
‘மஸான்’ (Masaan) படத்திற்குப் பிறகு சுமார் பத்தாண்டுகள் கழித்து இயக்குநர் நீரஜ் கெய்வான் இயக்கியிருக்கும் இரண்டாவது திரைப்படம் ‘ஹோம்பாண்ட்’. பல்வேறு சர்வதேச திரைப்பட விழாக்களில் கவனம் ஈர்த்த இப்படம், 98வது ஆஸ்கர் விருதுகளுக்காக இந்தியா சார்பாக அனுப்பப்பட்டுள்ளது. நீரஜ் கெய்வான் தனது முந்தைய படைப்பு போலவே, இந்தப் படத்திலும் சமூகத்தின் மீதான விமர்சனங்களையும், சாதியமும், மதமும், அரசாங்கமும் மக்களை எப்படித் துயரத்துக்கு உள்ளாக்குகிறது என்பதையும் ஆழமாகப் பேசியிருக்கிறார்.
இந்தத் திரைப்படம் மனிதர்களுக்குள் நிலவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளைப் பல தளங்களில் பிரதிபலிக்கிறது. சாதியின் காரணமாகக் கிடைக்கும் சலுகைகளைக்கூட, மற்றவர்கள் கேலி செய்வார்கள் என்பதற்காக மறுக்கும் விஷால் ஜத்வாவின் கதாபாத்திரம், இஸ்லாமியர் என்ற ஒரே காரணத்தினால் தொடர்ந்து நெருக்கடிகளைச் சந்திக்கும் இஷான் கட்டார் கதாபாத்திரம், தாழ்த்தப்பட்ட சாதியினர் சமைத்தால் பிள்ளைகள் சாப்பிட மாட்டார்கள் என்ற கொடுமையைச் சந்திக்கும் சந்தனின் தாயார் என ஒவ்வொரு பாத்திரமும் யதார்த்தத்தை உணர்த்துகிறது.
‘டபுள் தலித்’ அவலத்தைப் பேசிய உரையாடல்
இப்படத்தின் மிகவும் கூர்மையான அம்சங்களில் ஒன்று, சந்தன் மற்றும் அவரது சகோதரி வைஷாலிக்கு இடையே நடக்கும் உரையாடல் ஆகும். “எனக்கும் படிக்க வேண்டும் என ஆசை இருக்கிறது. ஆனால் எப்போதுமே தேர்வு செய்யும் உரிமை உனக்கு மட்டும் தான் இருந்தது சந்தன்” என்று வைஷாலி பேசும் வசனம், சமூகத்தின் பல்வேறு ஏற்றத்தாழ்வுகளுக்கு நடுவே, ஆண்-பெண் இடையே வீட்டுக்குள்ளேயே நிகழும் ஏற்றத்தாழ்வையும் வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறது.
இதன் மூலம், “தலித் ஒரு ஆண் என்றால் அவன் தலித். பெண் என்றால் அவள் ‘டபுள் தலித்’ (Double Dalit)” என்ற அவல நிலையைப் பதிவு செய்தது, இப்படத்தின் மிக முக்கியமான ஒரு சமூக விமர்சனமாகப் பார்க்கப்படுகிறது. ஒடுக்குமுறைகளை அடுக்கிப் பேசும் இக்கதையில், பாலின பாகுபாட்டின் வலியை உணர்த்திய இந்த அம்சம், பல தரப்பட்ட மக்களின் கவனத்தை ஈர்த்துள்ளது.
கொரோனா அவலம் மற்றும் தொழில் நுட்பச் சிறப்பு
கொரோனா ஊரடங்கு காலத்தில் நடந்த மோசமான திட்டமிடலை வெறும் விமர்சனமாகவோ, வசனமாகவோ சொல்லாமல், வடமாநிலத் தொழிலாளர்கள் சொந்த ஊருக்குப் நடைபயணமாகச் சென்ற நிஜத்தைக் காட்சிப்படுத்தியது பார்வையாளர்களுக்கு ஒரு தீவிரமான வலியைத் தரக்கூடியதாக இருந்தது. அரசின் அலட்சியத்தை இந்த மென்மையான காட்சிப்படுத்துதல் மூலம் அழுத்தமாகக் கடத்தி இருக்கிறார் இயக்குநர்.
நடிகர்கள் அனைவரும் கச்சிதமாக நடித்திருந்தாலும், குறிப்பாக விஷால் ஜத்வாவும், இஷான் கட்டாரும் தங்களது கோபத்தையும், இயலாமையையும் உணர்ச்சிப்பூர்வமாக வெளிப்படுத்திப் பாராட்டுக்களை அள்ளுகின்றனர். ஒரு சினிமாவாக மட்டுமின்றி, நூற்றாண்டுகளாகத் தொடரும் சாதியக் கொடுமைகளை ஆவணப்படுத்துவதிலும், கொரோனா போன்ற நெருக்கடிச் சூழலைக் கையாளத் தெரியாத அமைப்பின் வரலாற்றுப் பிழையைப் பதிவு செய்வதிலும் ‘ஹோம்பாண்ட்’ ஒரு முக்கியமான ஆவணமாகத் தனித்து நிற்கிறது.