உலக அரசியல் சதுரங்கப் பலகையில் சில புதிர்கள் நம் மனதை உலுக்கும். மனித உயிர்களின் மதிப்பு, தேசங்களின் நலன்கள்… இவை இரண்டையும் எப்படி எடைபோடுவது? இன்று நாம் ஆராயப் போவது, உலகை உலுக்கும் இரண்டு மோதல்களையும், அதில் அமெரிக்காவின் அணுகுமுறையையும் சற்று ஆழமாகப் பார்க்கப் போகிறோம். ஒன்று, இஸ்ரேல்-காஸா மோதல். மற்றொன்று, இந்தியா-பாகிஸ்தான் எல்லைப் பதட்டங்கள்.
இஸ்ரேல்-காஸா… தினமும் துப்பாக்கிச் சத்தங்கள், குண்டுகளின் வெடிப்புகள். உயிர்கள் கூற்று கூற்றாகப் பறிக்கப்படும் ஒரு துயரம். இங்கே உயிரிழப்புகள் பயங்கரமாக இருக்கின்றன. மனிதாபிமான உதவிக்கான கதவுகள் மூடப்படுகின்றன. போர் நிறுத்த பேச்சுவார்த்தைகள் நடக்கின்றன, ஆனால் தீர்வு எட்டப்படாமல், தினம் தினம் ரத்த ஆறு ஓடுகிறது.
இன்னொரு புறம்… இந்தியா-பாகிஸ்தான். பல போர்களைக் கண்ட பூமி இது. உயிர்கள் இங்கும் பறிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. ஆனால், சமீபத்திய காலங்களில், இஸ்ரேல்-காஸா போல தினசரி, நூற்றுக்கணக்கில் உயிரிழப்புகள் நிகழ்வதில்லை. காஷ்மீர் பிரச்சினை, எல்லை தாண்டிய பயங்கரவாதம், நதி நீர் ஒப்பந்தங்கள் என பல பிரச்சினைகள் இருந்தாலும், ஒரு முழு அளவிலான போர் உருவாகாமல் இருப்பதில் சர்வதேச நாடுகள் கவனம் செலுத்துகின்றன.
இந்த இரண்டு மோதல்களிலும் அமெரிக்கா ஒரு பெரிய சக்தியாக இருக்கிறது. இந்தியா-பாகிஸ்தான் இடையே பதட்டம் வரும் போதெல்லாம், அமெரிக்கா உடனடியாக தலையிடுகிறது. “அணு ஆயுதப் போர் வரக்கூடாது,” “பேச்சுவார்த்தைக்கு வாருங்கள்” என்று அணு ஆயுதப் போரின் அச்சுறுத்தலைச் சுட்டிக்காட்டி, தீவிரமாக முன்வருகிறது. ஆனால், இஸ்ரேல்-காஸா விவகாரத்தில்? அங்கே உயிர்கள் லட்சக்கணக்கில் பறிக்கப்படும் போதும், அமெரிக்கா ஏன் ஒரு நிரந்தரத் தீர்வு காணத் தயங்குகிறது? ஏன் ஒரு அழுத்தமான மத்தியஸ்தராகச் செயல்படவில்லை? இங்கேதான் ஒரு பெரும் கேள்விக்குறி எழுகிறது.
காரணம் ஆழமானது நண்பர்களே. இஸ்ரேல், அமெரிக்காவின் மத்திய கிழக்கில் ஒரு “சிறப்பு கூட்டாளி”. இஸ்ரேலின் பாதுகாப்புக்கு அமெரிக்கா கட்டுப்பட்டு உள்ளது. இதற்குப் பின்னால் பல பில்லியன் டாலர் இராணுவ உதவிகள், இராஜதந்திர ஆதரவு, அமெரிக்க உள்நாட்டு அரசியலில் இஸ்ரேலுக்கு ஆதரவான குழுக்களின் பெரும் செல்வாக்கு என பல காரணங்கள் உள்ளன.
மேலும், இஸ்ரேல்-பாலஸ்தீன மோதல் வெறும் நிலத்தகராறு அல்ல. அது ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாகப் பின்னிப் பிணைந்த மதம், வரலாறு, அடையாளம் சார்ந்த ஒரு சிக்கலான பிரச்சினை. இரு தரப்பிலும் உணர்ச்சிகள் மிக ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளன. ஹமாஸை ஒரு பயங்கரவாத அமைப்பாக அமெரிக்கா கருதுவதும், நேரடி பேச்சுவார்த்தையைத் தவிர்ப்பதும் ஒரு தடையாக இருக்கிறது.
இந்தியா-பாகிஸ்தான் விஷயத்தில், அணு ஆயுத அச்சுறுத்தல் என்பது அமெரிக்காவைப் பொருத்தவரை ஒரு பெரிய “ரெட் லைன்” (Red Line). இந்த அச்சுறுத்தல் உலக அமைதியை நேரடியாக பாதிக்கும் என்பதால், அங்கே சமாதான முயற்சிகளுக்கு தீவிரமாக முனைகிறது.
ஆனால், இந்த அரசியல் கணக்குகளுக்கு அப்பால் ஒரு அடிப்படை உண்மை இருக்கிறது. அவர்கள் என்னதான் கூட்டாளிகளாக இருந்தாலும், எந்த ஒரு மோதலாக இருந்தாலும், இறுதியில் இழக்கப்படுவது விலைமதிப்பற்ற மனித உயிர்கள் தானே? எந்தவொரு தேசிய நலனுக்காகவும், எந்தவொரு மூலோபாயக் கூட்டணிக்காகவும் அப்பாவி மக்களின் ரத்தம் சிந்தப்படுவது நியாயமா?
இது ஒரு சிக்கலான கேள்வி. இதற்கு எளிதான பதில் இல்லை. ஆனால், உலக சக்திகள் தங்கள் கொள்கைகளை வகுக்கும்போது, மனித உயிர்களின் மதிப்பை முதன்மையாகக் கொள்ள வேண்டும் என்ற மனிதாபிமானக் குரல் ஓயாது ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கும்.