விநாயகர் சதுர்த்தி என்பது இந்துக்களின் முக்கியமான பண்டிகைகளில் ஒன்றாகும். ஆண்டுதோறும் ஆவணி மாதத்தில் வரும் இந்தச் சதுர்த்தி திதி, விநாயகப் பெருமானின் பிறந்த நாளாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. இந்த நாளில் பக்தர்கள் மண் மற்றும் களிமண்ணால் ஆன விநாயகர் சிலைகளை வடிவமைத்து, அவற்றை வீட்டில் வைத்துப் பூஜை செய்து வழிபடுகின்றனர். ஏன் இந்த நாளை நாம் கொண்டாடுகிறோம்? கணபதியின் பிறப்புக்குப் பின்னால் இருக்கும் கதை என்ன? பலருக்கும் தெரியாத இந்த அரிய கதை, பக்தியை மேலும் ஆழப்படுத்தும். இந்தக் கட்டுரை, விநாயகப் பெருமானின் பிறப்பு, அவர் யானைத் தலை பெற்றதன் பின்னணி மற்றும் விநாயகர் சதுர்த்தி கொண்டாட்டத்தின் ஆன்மிக முக்கியத்துவத்தை விவரிக்கிறது.
ஒருநாள், சிவபெருமானின் மனைவி பார்வதி தேவி, தான் குளிப்பதற்குத் தயாரானார். அந்தக் காலத்தில், பெண்களுக்குப் பாதுகாப்பு என்பது மிக முக்கியமானதாகக் கருதப்பட்டது. குளிக்கும்போது யாரும் உள்ளே வரக்கூடாது என்று நினைத்து, தனது சக்தியால் ஒரு காவலரை உருவாக்க முடிவெடுத்தார். அதன்படி, தன் உடம்பிலிருந்த சந்தனத்தை எடுத்து, ஒரு மனித உருவமாக வடிவமைத்தார். அந்த உருவம் ஒரு குழந்தையாக உருப்பெற்று, பார்வதியின் கட்டளையை ஏற்று, வீட்டின் வாசலில் காவலுக்கு நின்றது. அந்தக் குழந்தை தான், விநாயக், கணேஷ், கணபதி எனப் பல பெயர்களால் அழைக்கப்படும் விநாயகப் பெருமான்.
கணபதி, பார்வதியின் கட்டளையை ஏற்று, ஒருவரையும் உள்ளே அனுமதிக்காமல் வாசலில் நின்றார். அப்போது, சிவபெருமான், நந்தி தேவர் உள்ளிட்ட கணபதியரின் தலைவனாக (தலைவன்) உள்ளே வர முயன்றார். வாயிலில் இருந்த கணபதி சிவபெருமானை உள்ளே நுழைய விடாமல் தடுத்தார். விநாயகரின் செயல் சிவபெருமானுக்கு கடும் கோபத்தை ஏற்படுத்தியது. “யார் நீ? என் வீட்டு வாசலிலேயே என்னைத் தடுக்கிறாயா?” என்று கோபமாகக் கேட்டார். ஆனால், விநாயகர் தன் தாயார் பார்வதியின் ஆணையைப் பின்பற்றுவதில் உறுதியாக இருந்தார். “என் தாயார் குளித்துக்கொண்டிருக்கிறார். நீங்கள் உள்ளே செல்ல முடியாது” என்று உறுதியாகக் கூறினார்.
இதனால், சிவபெருமானுக்கும் விநாயகருக்கும் இடையே கடும் போர் தொடங்கியது. இந்தப் போர் நீண்ட நேரம் நீடித்தது. சிவபெருமான் கோபத்தின் உச்சியில், விநாயகரின் தலையைத் துண்டித்தார். தன் பிள்ளை கொல்லப்பட்டதைக் கண்ட பார்வதி தேவி மனம் நொந்து அழத் தொடங்கினார். உலகம் முழுவதும் பெரும் அதிர்ச்சிக்குள்ளானது. அன்னை பார்வதியின் அழுகையைக் கண்ட சிவபெருமான், தான் செய்தது தவறு என்பதை உணர்ந்தார். தன் கோபத்தால் ஏற்பட்ட விளைவைச் சரிசெய்ய, தனது அடியார்களை அழைத்து, “வடக்குப் பக்கமாகத் தலை வைத்துப் படுத்திருக்கும் ஒரு குழந்தையின் தலையைக் கொண்டு வாருங்கள்” என்று கட்டளையிட்டார். அடியார்கள் புறப்பட்டுச் சென்று, வடக்கில் தலை வைத்துப் படுத்திருந்த ஒரு யானைக் குட்டியின் தலையைக் கொண்டு வந்தனர். அந்தத் தலையை சிவபெருமான், விநாயகரின் உடலில் பொருத்தினார்.
விநாயகருக்கு மீண்டும் உயிர் வந்தது. அவரை ஒரு புதிய தோற்றத்தில் கண்ட பார்வதி தேவி மகிழ்ச்சியடைந்தார். இந்தச் சம்பவத்துக்குப் பிறகு, சிவபெருமான் விநாயகரைத் தனது கணபதியர்களின் தலைவனாக நியமித்தார். அன்றிலிருந்து விநாயகர் “கணபதி” அல்லது “கணேசன்” (கணபதியர்களின் தலைவர்) என்று அழைக்கப்படுகிறார். அத்துடன், அனைத்து தெய்வங்களுக்கும் முதலில் பூஜிக்கப்படும் தெய்வமாக விநாயகர் விளங்கினார். எந்த ஒரு சுப காரியத்தை தொடங்கும் முன், விநாயகரை வழிபட்டால், தடைகள் நீங்கி, காரியங்கள் வெற்றி பெறும் என்பது இந்துக்களின் நம்பிக்கை.
விநாயகர் சதுர்த்தி, விநாயகரின் பிறப்பையும், அவர் பெற்ற பெருமையையும் நினைவூட்டும் ஒரு நாளாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. இந்த நாளில், அவரது கதை பக்தர்களிடையே மீண்டும் சொல்லப்படுகிறது. நாம் வாழ்க்கையில் சந்திக்கக்கூடிய தடைகளை நீக்க, விநாயகரின் அருளை வேண்டி, முழு மனதுடன் வழிபடுகிறோம். விநாயகரின் பெரிய காதுகள், அறிவுரைகளைக் கேட்பதையும், சிறிய கண்கள் கவனத்தைக் குறிக்கின்றன. அவரது பெரிய வயிறு, உலகின் நன்மை தீமைகளை எல்லாம் உள்வாங்கித் தாங்கும் ஆற்றலைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. இப்படி, விநாயகர் ஒரு வழிபாட்டுக்குரிய கடவுளாக மட்டுமல்லாமல், வாழ்க்கைக்கான தத்துவங்களையும் போதிக்கும் ஒரு குருவாகவும் உள்ளார்.
